Wanneer worden we ziek?

Aan de Banerji-protocollen ligt een ziekteleer ten grondslag die helemaal aansluit op de ziekteclassificatie van Samuel Hahnemann, de grondlegger van de klassieke homeopathie. De kerngedachte daarin is, dat ieder mens een zelfgenezend vermogen heeft. Dringt een ziekteverwekker binnen, dan treedt het gezonde lichaam daartegen op door antistoffen te produceren. Zo lang ons zelfgenezend vermogen goed functioneert, worden we niet of slechts tijdelijk ziek. De antistoffen hebben even de tijd nodig om ons weer te genezen. Wij worden dus pas echt ziek wanneer ons zelfgenezend vermogen faalt. Wanneer ons afweer- of immuunsysteem ontregeld is.

Classificatie

Een ziekteclassificatie betekent niets meer of minder dan dat we in de klassieke homeopathie onderscheid maken in soorten ziekten:

  • incidenten – bijvoorbeeld ongevallen;
  • besmettelijke ziekten – bijvoorbeeld soa’s;
  • epidemische ziekten – bijvoorbeeld griep;
  • ziekelijke erfelijke aanleg – bijvoorbeeld reuma in de familie
  • etc…

Gevoeligheid

Aan iedere soort ligt in eerste instantie een predispositie, een ontvankelijkheid of gevoeligheid ten grondslag. Iedere soort vraagt dan ook een andersoortige aanpak. De gevoeligheid is de onderliggende zwakte, waardoor gemakkelijk de levensbalans verstoord wordt.

‘Tussen de oren’

Een verstoorde levensbalans door een falend immuunsysteem leidt tot klachten die aanvankelijk moeilijk te verklaren zijn. Omdat er geen diagnose gesteld kan worden, heet het in de reguliere geneeskunde al snel: inbeelding, iets dat ‘tussen de oren zit’. Van alle mensen die zich ziek voelen, heeft 65 procent klachten waarvoor geen lichamelijke oorzaak gevonden kan worden.

Voortdurende ontregeling

Als de levensbalans niet wordt hersteld, als de klachten in plaats daarvan worden onderdrukt, ontstaan na verloop van tijd lichamelijke ziekten: een gevolg van een voortdurende ontregeling van de biochemie en fysiologie van het lichaam. Wie te maken heeft met een chronische ziekte, merkt iets dat in werkelijkheid het sluitstuk is van een drama dat zich al veel langer in het lichaam afspeelt.

Zoeken naar het begin

In de homeopathie richten we ons niet exclusief op het sluitstuk van het drama, maar zoeken we juist het begin van de ontregeling. Daarin speelt de ziekteclassificatie van Samuel Hahnemann een belangrijke rol. Waar liggen voor hem of haar de ontvankelijkheid en gevoeligheid? Waar de grootste kans op verstoring van de balans?

Behandeling

Is een patiënt er snel bij als hij of zij merkt die verstoring, dan behandelen we hem of haar met dynamische, geneeskrachtige geneesmiddelen. Zij prikkelen het zelfgenezende vermogen tot reactie op de disbalans. De patiënt geneest in feite door zijn eigen zelfgenezende vermogen. Is de verstoring van de balans ontaard in een chronische ziekte, dan laten de symptomen zich met homeopathische middelen ook goed behandelen. De succesvolle behandeling van tumoren in India is daarvan een prachtig voorbeeld. Lees meer over de Ziekteclassificatie op klassiekehomeopathie.nl »